Does prolonged prone position affect intracranial pressure? prospective observational study employing Optic nerve sheath diameter measurements.

BACKGROUND: Our aim in this observational prospective study is to determine whether the prone position has an effect on intracranial pressure, by performing ultrasound-guided ONSD (Optic Nerve Sheath Diameter) measurements in patients with acute respiratory distress syndrome (ARDS) ventilated in the prone position. METHODS: Patients hospitalized in the intensive care unit with a diagnosis of ARDS who were placed in the prone position for 24 h during their treatment were included in the study. Standardized sedation and neuromuscular blockade were applied to all patients in the prone position. Mechanical ventilation settings were standardized. Demographic data and patients' pCO2, pO2, PaO2/FiO2, SpO2, right and left ONSD data, and complications were recorded at certain times over 24 h. RESULTS: The evaluation of 24-hour prone-position data of patients with ARDS showed no significant increase in ONSD. There was no significant difference in pCO2 values either. PaO2/FiO2 and pO2 values demonstrated significant cumulative increases at all times. Post-prone SPO2 values at the 8th hour and later were significantly higher when compared to baseline (p < 0.001). CONCLUSION: As a result of this study, it appears that the prone position does not increase intracranial pressure during the first 24 h and can be safely utilized, given the administration of appropriate sedation, neuromuscular blockade, and mechanical ventilation strategy. ONSD measurements may increase the safety of monitoring in patients ventilated in the prone position.

Assessment of Anxiety, Depression and Work-Related Strain Levels of Healthcare Professionals Working in Operating Rooms and Intensive Care Units During the COVID-19 Outbreak.

OBJECTIVE: The purpose of the study was to determine the levels of work-related strain, anxiety, and depression in health professionals working in operating rooms and intensive care units who deal with the diagnosis, treatment, and care of coronavirus disease 19 patients. METHODS: The population of the study consisted of 320 healthcare professionals working in the operating room and intensive care units. After providing detailed information about the study to the participants, a questionnaire consisting of 21 questions including sociodemographic infor- mation and working life characteristics, 14 questions from the Hospital Anxiety and Depression Scale, and 18 questions from the Work-Related Strain Inventory (WRSI) were administered under supervision. RESULTS: In total, 58.8% of the participants were working in intensive care units, and 41.2% of the participants were in the operating room. The scores obtained from Work-Related Strain Inventory were found to be statistically significantly high in those who wanted to choose a differ- ent profession, those who were on duty during the coronavirus disease 19 pandemic process, those whose spouses followed coronavirus disease 19 patients during the pandemic, those who encountered a suspicious situation and had a coronavirus disease 19 test, those who had difficulty in accessing personal protective equipment, and those who thought that their lives were in danger during the pandemic process. Participants with anxiety risk according to Hospital Anxiety and Depression Scale-Anxiety subscale and depression risk according to Hospital Anxiety and Depression Scale-Depression subscale were found to be 153 (47.8%) and 300 (93.8%), respectively. CONCLUSIONS: It was found that Work-Related Strain Inventory and anxiety-depression rates were significantly high in both the operating room and intensive care unit workers who actively provided healthcare services to patients diagnosed with coronavirus disease 19.

COVID-19 ve ECMO

Amaç: Koronavirüs hastalığı-2019 (COVID-19) ciddi solunum yetmezliğine neden olabilir. 2019 yılının son aylarında tüm dünyaya yayılmaya başlayan bu hastalık için kesin bir tedavi maalesef bulunamamıştır. Uygulanan tedavi ve solunum cihazı manüplasyonlarına yanıt alınamayan hastalar için ekstrakorporeal memranöz oksijenasyon (ECMO) uygulaması bir seçenek olarak görünmektedir. VV-ECMO desteği alan hastalarımızla ilgili deneyimlerimizi paylaşmak istiyoruz. VV-ECMO’ya alınan hastalarımızın üçünün de aşısız olduğunu belirtmek isteriz. Olgu: Olgu 1: Kırk bir yaş ek hastalığı olmayan erkek hasta acile gelişinin 3. günü yoğun bakıma, 5. gün mekanik ventilatöre ve 12. günü VV-ECMO’ya alınmış, 7 gün ECMO sonrası 19. gün eksitus olmuştur. Olgu 2: Kırk iki yaş bilinen hastalığı olmayan erkek hasta acile geldiği gün yoğun bakıma, 8. gün mekanik ventilatöre ve yine 8. gün VV-ECMO’ya alınmış, 23. gün ECMO sonrası 31. günde eksitus olmuştur. Olgu 3: Kırk altı yaş ek hastalığı olmayan kadın hasta acile gelişinin 3. günü yoğun bakıma, 9. gün mekanik ventilatöre ve 10. günü VV-ECMO’ya alınmış 8 gün ECMO sonrası 2 gün de yoğun bakım takibi yapılmış ve 20. günde eksitus olmuştur (Tablo 1, 2). Sonuç: COVID-19 hastalığı birçok hastada orta hafif seyredeken %5-10 olguda ciddi ve mortal olabilir. Mortalite yaklaşık %2’dir. Sromicki J ve ark. deneyimlerini paylaştıkları yazıda toplam 9 hastayı VV-ECMO’ya aldıkları ve hastaların 2 tanesini kaybettiklerini bildirmişlerdir. Bu yazıda hastaların mortalite nedenleri belirtilmemiştir. Yapılan bir çalışmada 234 ARDS’si olan COVID-19 hastasından 17 (%7,2) tanesine ECMO’ya alınmış, mortalite %94,1 bulunmuş oysa aynı merkezin konvansiyonel tedavi hastalarının mortalitesi %70,9 bulunmuş. COVID-19 pandemisi öncesinde 35 yaş, bilinen hastalığı olmayan 55 dakika resüsitasyonlu 35 yaş erkek hastamızı 8 gün VV-ECMO desteği ile sağlıklı şekilde taburcu edebilmiştik. Hastanemiz yoğun bakımında son 2 yılda 1000’in üzerinde COVID-19 yoğun bakım hastası takip edilmiş olup COVID-19 hastalığında ECMO sınırlı tecrübemiz olmasına rağmen sonuçların yüz güldürücü olmadığını paylaşmak istedik. Hepimizin çaresiz kaldığı genç, aşısız, kritik ARDS hastalarında çaresiz kaldığımız bir gerçek olup bu hastalar için tedavi ve destek arayışlarımız devam edecektir. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Turkish Journal of Intensive Care is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)

Spontan Pnömomediastinum ve COVID-19

Amaç: Hem pnömotoraks (PNX) hem de pnömomediastinum (PNM) mekanik ventilasyonun bilinen komplikasyonlarıdır. Bununla birlikte, barotravma olmasa bile, PNX veya PNM veya daha nadiren her ikisi de koronavirüs hastalığı-2019’a (COVID-19) bağlı olarak gelişebilir. PNM, mediasten içinde bulunan serbest hava veya gaz olarak tanımlanır. Spontan PNM (SPNM), göğüs travması gibi gözle görülür herhangi bir neden ile ilişkili olmayan mediasten içinde bulunan serbest hava veya gaz olarak tanımlanır. Olgu: 01.01.2021-31.12.2021 tarihileri arasında Kastamonu Eğitim ve Araştırma Hastanesi COVID-19 Yoğun Bakım Üniteleri’nde takip edilen 7 hastada SPNX/SPNM saptanmıştır. Toplanan veriler arasında yaş, cinsiyet, IMV veya N-IMV tedavisi altında iken, yoğun bakımda yatışın kaçıncı gününde ve SPNX/SPNM hangisinin geliştiği, tüp torakostomi ihtiyacı ve şifa-eks durumu mevcuttur. Yedi hastamızın üçü kadın, dördü erkektir. Íki hastamızda SPNX ve SPNM birlikte görünmüş ve bu hastalara tüp torakostomi uygulanmıştır. SPNX/SPNM, iki hastamızda N-IMV altında gelişmişken, beş hastamızda IMV altında gelişmiştir. SPNX/SPNM, hastalarımızın yoğun bakıma alındıktan sonra ortalama 5. gününde gelişmiştir. Beş hastamız eksitus olmuş, iki hastamız ise servise devredilmiştir. Sonuç: COVID-19, ARDS’nin önemli bir yeni nedenidir. Beş ARDS hastalarında barotravma insidansının daha yüksek olduğu, çeşitli çalışmalarda COVID öncesi dönem kadar erken bir tarihte bildirilmiştir. Gerçekten de, COVID-19 pandemisi nedeniyle ARDS olgularının artmasıyla birlikte, PNX ve PNM olgularının insidansında da bir artış olmuştur. PNM’nin kesin mekanizması bilinmemekle birlikte, SPNM genellikle kendi kendini sınırlayan bir hastalıktır. Bununla birlikte, potansiyel olarak ciddi dolaşım ve solunum patolojisine neden olabilir. Bu nedenle, COVID-19 hastalarında SPNM oluşumu, kötüleşen hastalığın potansiyel bir göstergesi olarak yakından izlenmelidir. COVID-19 hastalarında PNX/ PMN’nin insidansı, patogenezi ve öngörücüleri şu anda belirsiz ve hatta çelişkilidir. Sonuç olarak tüm bu nedenler, PNX’in ve PNM’nin COVID19’un ciddi bir komplikasyonu olduğunu düşündürmektedir. Bu durumun kötü prognozun belirteci olup olmadığını anlamak için daha kapsamlı çalışmalar gerekmektedir. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Turkish Journal of Intensive Care is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)